Sagopa Kajmer - Toz Taneleri

Sagopa Kajmer - Toz Taneleri

Hüznümün en yükseğinden şöyle baksan manzarama
Gözlerini alamazdın gözlerini alırdılar
Mazi bazen mavi bazen haki bazen zifir
ve mazidekiler bazen şeker bazen zehir
Karanlığa yanaşır aydınlık limana yanaştığı gibi geminin
Güzellik arayışında çirkin
İçinde çok kişi var terketmediğin
Yapamasan da olsaydı en azından sarfetmişliğin

Kaç kendinden, yarış mesafelerle
Ya da korkma seni kurtar savaş süvarilerle
Bak ben kopardım güneşten parçalar ellerimle
fırlattım onun kardan adamlarına var gücümle
Eksik kalan şiirlerini topluyorum bugünlerde
ömrümün ve çıplak ayaklarımın izleri asfaltta
İki kişilikken teke düştüm hayatta ama
Duble söyledim rakımı masama inatla

Uçur beni rüzgar toz taneleri gibi burdan uzağa doğru
Gel beni kurtar,alalım başımızı gidelim uzağa doğru
Elimde bir gül var, dikenleri sivri batar tenime doğru
Bu kaçıncı ihtar hayatın iki dudağı arasından yüzüme doğru
Sakladım benim için beni bana
Hatırlatır zor zamanda beni bana diye

Yaşıyor gibi yapıp aralarında ölü de gezdim ama
Üzerimden düşen ölü toprağının tozunu tekmeledim sonra
Nefes kadar hafifledim iyi güzel hafifken her şey ağırlaştı hiddetim
Yerle gök arasında ortaya bakarken gözüm
Tam o anda içime oturur öküzüm
Zaman belli zaman gelip yanaklarımdan makas alır
Gözümün önünde düşer dün ve bugün
Parçalanır gözümün önünde

Ah be hayat bir kez de bir dediğimi ikilettirme
Duymak istemiyorum işittirme
Ciğerimi onun mangalında pişirttirme

Işıkları yuttu gece kalem uyandı gece gece
Yarınlarımın cümlelerini kuruyorum şu an hece hece
Ben mırıldanan adam
Dilsiz odam sanki okyanusun ortasında ıssız adam

Söz - Müzik: Sagopa Kajmer (Yunus Özyavuz)